نامه‌نگاری یکی از روش‌های ارتباطیِ تقریباً فراموش‌شدهٔ دوران ماست. این روزها مأموران پست بیشتر سرگرم جابه‌جایی جعبه‌ها و بسته‌ها هستند و احیاناً اگر نامه‌ای جابه‌جا شود، معمولاً نامهٔ اداری است. بعید نیست نسل‌های بعد حتی معنی کلمهٔ نامه را هم ندانند و لازم باشد به آن‌ها توضیح دهند که روزگاری مردم حرف‌هایشان را روی کاغذ

در پارکینگ یکی از مراکز خرید، تابلویی با این پیام نصب شده بود: «مخصوص توقف خودروهای دوست محیط زیست». رانندهٔ یک خودرو بنزینی، با آرامش خیال و خوشحال از این‌که در شلوغی پارکینگ یک جای پارک مناسب پیدا کرده، زیر همان تابلو پارک کرد. هنوز پیاده نشده بود که رانندهٔ دیگری با یک خودرو واقعاً

همان‌طور که در نخستین درس زندگی شاد گفتیم، گام اول بحث درباره‌ی شادی و شادمانی این است که شادی را تعریف کنیم و ببینیم شادی چیست. این سوال را پیش روی هر کسی بگذارید، می‌تواند ساعت‌ها برایتان صحبت کند و از شادی‌ها و ناشادی‌هایش مثال بزند. اما واقعیت این است که بیشتر ما، به جای اینکه

از دوستان عزیز متممی انتظار می‌رود پس از مطالعه این درس: بتوانند ارزش را تعریف کرده و میان ارزش اخلاقی، ارزش اقتصادی و ارزش استراتژیک تمایز قائل شوند. بتوانند تفاوت بین ارزش و قیمت را در اقتصاد شرح دهند. پس از درک مفهوم ارزش، بتوانند کسب و کارها و محصولات مختلف را از این منظر تحلیل کنند و ببینند که تا چه حد، ارزش

وقتی از بازاندیشی صحبت می‌کنیم، باید دربارهٔ موضوع بازاندیشی هم حرف بزنیم: قرار است به رویدادهای روزمره فکر کنیم؟‌ به جلسه‌ای که برگزار شده؟ به آن‌چه در مهمانی دیشب گذشته؟ به تصمیمی که دیروز در شرکت گرفته‌ایم؟ به دلخوری‌هایی که در گفتگو با دوست‌مان پیش آمده؟ به هدفی که نیمه‌کاره رها شده؟ یا به عادتی

«حتماً یه جایی توی این مملکت، بیوه‌ای پیدا می‌شه که شوهرش رو از دست داده باشه و ارث هنگفتی بهش رسیده باشه و حاضر باشه سیصد میلیون دلار از اون رو به ما بده. فقط باید بگردیم و پیداش کنیم.» چنین جمله‌ای را ممکن است کسی در جمع رفقای رویاپرداز اما بی‌پول، در ساعات سرخوشی

حتی اگر در زمینه‌ی اقتصاد کلان چندان مطالعه نکرده باشید، باز هم احتمالاً اصطلاح شاخص جینی یا ضریب جینی یا نسبت جینی (Gini Coefficient) به گوش‌تان خورده است. مثلاً گفته می‌شود که ضریب جینی در اقتصاد ایران ۰.۳۶ و در اقتصاد آمریکا ۰.۴۲ است. حدود یک قرن پیش یک جامعه‌شناس و متخصص آمار ایتالیایی به نام کورادو جینی (Corrado

آندره آسیمان در یکی از جستارهای کتاب Homo Irrealis به سراغ فرناندو پسوآ می‌رود و به‌طور خاص کتاب بی‌قراری او. در‌هم‌ریختگی خط زمان در بعضی از نوشته‌های پسوآ توجه آسیمان را به خود جلب کرده است. جایی که تشخیص مرز بین واقعیت و وهم، بین روی‌داده و روی‌نداده، بین تأسف و افسوس،  و بین نوستالژی

اگر پای حرف و دردِ دل کارمندان بنشینید، مدیریت ذره بینی (Micromanaging) یکی از گلایه‌های رایج در میان آنان است. مدیرعاملی که درباره‌ی برند دستمالی که برای نظافت آشپزخانه استفاده می‌شود نظر می‌دهد. یا یک مدیر ارشد که ریزترین تصمیم‌های مدیران سه لایه پایین‌تر از خودش را دنبال می‌کند. وزیری که ده‌ها اداره‌کل و معاونت

همان‌طور که می‌دانید، متمم جمله‌هایی را در بالای صفحهٔ نخست سایت منتشر می‌کند. با توجه به این که امکان ذخیره شدن این جمله‌ها و مرور دوبارهٔ آن‌ها فراهم نیست،‌ بعضی از این جمله‌ها را جداگانه در قالب #دعوت به گفتگو مطرح کرده و برخی دیگر را در قالب مجموعه‌هایی از هفت جمله (مربوط به یک هفته) منتشر

بسیاری از ما دوست داریم کتاب بخوانیم و بخشی از برنامه ریزی روزانه یا برنامه‌ی هفتگی خود را به مطالعه اختصاص دهیم. اما به علت‌های مختلف نمی‌توانیم برای کتابخوانی وقت بگذاریم. گاهی اوقات غرق شدن در روزمرگی و اولویت‌های روزمره باعث می‌شود که کتابخوانی از برنامه‌ی ما حذف شود. گاهی هم همت نمی‌کنیم و انگیزه کافی

کلمهٔ آرکتایپ (به انگلیسی: archetype) که گاهی در فارسی به‌شکل «آرکی تایپ» هم نوشته می‌شود، یکی از کلمه‌های پرتکرار در ادبیات، جامعه‌شناسی، شخصیت شناسی، مدیریت، فرهنگ سازمانی و تفکر سیستمی است. یونگ در روانشناسی خود از اصطلاح آرکتایپ بسیار استفاده می‌کرد و بعدها برخی از پیروان مکتب او هم این اصطلاح را به‌کار گرفتند و

یکی از ویژگی‌های تفکر سیستمی این است که ما را به مشکلات سیستمی حساس می‌کند. مدام ایرادها، نقص‌ها، اشتباهات و گاه راهکارها به چشم‌مان می‌آید و این سوال در ذهن‌مان نقش می‌بندد که «چرا در این وضع گرفتاریم؟ و چه انتخاب‌های نادرستی ما را به این نقطه رسانده است؟» این ویژگی بد نیست و اساساً

احتمالاً نسیم طالب وقتی کتاب «skin in the game» را می‌نوشت، فکر می‌کرد جریانی در نظریهٔ پیچیدگی، در حاکمیت شرکتی و همین‌طور سیاست‌گذاری‌های اقتصادی ایجاد می‌کند. این انتظار – از چشم او – معقول بوده است. کتاب قوی سیاه – که بازنویسی حرف‌های مندل‌برات با زبانی ساده‌تر و در قالب یک استعارهٔ زیبا بود (قوهایی

در تعریف سیستم گفتیم که «سیستم مجموعه‌ای از دو یا چند جزء است که به‌نوعی با یکدیگر در ارتباطند. این اجزا می‌‌توانند از جنس انسان باشند (مثلاً در سیستم‌های اجتماعی)، یا اشیاء و چیزهایی مثل تلفن‌ها در سیستم مخابرات و اندام‌ها در سیستم بدن، و حتی از جنس اصول و ارزش‌ها. بنابراین مهم‌ترین ویژگی سیستم

در تعریف سیستم گفتیم که «سیستم مجموعه‌ای از دو یا چند جزء است که به‌نوعی با یکدیگر در ارتباطند. این اجزا می‌‌توانند از جنس انسان باشند (مثلاً در سیستم‌های اجتماعی)، یا اشیاء و چیزهایی مثل تلفن‌ها در سیستم مخابرات و اندام‌ها در سیستم بدن، و حتی از جنس اصول و ارزش‌ها. بنابراین مهم‌ترین ویژگی سیستم

همان‌طور که می‌دانید، ما هر از چندگاهی در متمم موضوعاتی از جنس تجربه های ذهنی مطرح می‌کنیم و از شما می‌خواهیم که به اتفاق‌ها، سناریوها و وضعیت‌هایی که برایتان پیش نیامده و گاه ممکن است هرگز پیش نیایند فکر کنید. تمرین‌های تجربهٔ ذهنی، بسته به موضوع و محتوا، به پرورش تصویرسازی ذهنی، افزایش قدرت تحلیل، افزایش

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که کار یا تفریحی کوچک را شروع می‌‌کنید به خود می‌گویید «مدت کوتاهی با آن سرگرم هستم»، اما آن کار به یک پروژهٔ جدی تبدیل می‌شود یا این‌که بخش مهمی از ذهن و زندگی‌تان را به خود اختصاص می‌دهد. پروژهٔ عکاسی کریستوفر هرویگ (Christopher Herwig) نمونه‌ای از این

در هفته‌های گذشته، دوستان عزیز متممی بسته به اولویت‌ها و سلیقه‌ی خود، درس‌های مختلف را مطالعه کرده و در آن‌ها به مشارکت پرداختند. در اینجا گزارش کوتاهی از فعالیت‌های دوستان متممی را خدمت شما ارائه می‌کنیم. درس‌های #تفکر سیستمی، #مهارت یادگیری، #تصمیم‌گیری، #شخصیت‌شناسی، #مسیر شغلی، #عزت نفس، #هدف گذاری، #سیستمهای کنترل مدیریت، #مدل ذهنی و #ارزش‌آفرینی

از نخستین روزهایی که استفاده از هوش مصنوعی مولد (Generative AI) رونق گرفت، یکی از سوال‌هایی که در ذهن علاقه‌مندان به آموزش و یادگیری مطرح شد این بود که «جایگاه هوش مصنوعی در آموزش و یادگیری چیست؟» این سوال بسیار کلی است و تا زمانی که خردتر نشود، نمی‌توان به آن پاسخ داد و حتی